این روزها خیلی به این مساله فکر میکنم که عیب های آدم با خود آدم بزرگ میشه ... اگر مبتلا به عادت بد و یا وسواسی باشیم با بالا رفتن سن - رهایی از اون تقریبا غیر ممکن میشه ... . هیچ عیبی بدتر از بدبینی و نگاه منفی به زندگی نیست ... این حس در سنین بالا - مث خوره به جون آدم می افته - من تو فامیل و اطرافیان اینو خیلی خوب می بینم ... همینه که سعی میکنم با وجود سخت بودن - خودم رو از عادات ناپسند اخلاقی - خصوصا همین بدبینی رها کنم ... هرچند جهاد اکبریست برای خودش ... سعی میکنم هروقت افکار پریشان و منفی به ذهنم حمله کردند با تغییر موضع و مشغول شدن به یک فعالیت - فرار کنم ... هیچ جمله ای حقیقی تر ازین نیست که اندیشه های مستمر-  در عالم خارج عینیت پیدا می کنه

ذی الحجه داره میگذره و بوی محرم میاد ... دلم گرفته از اینکه هیچ برنامه ای برای محرم ندارم ... نکنه این فرصت خوب خودسازی مث هرسال از دستم بره ...